Ein heima
Núna erum við Lill bara alein í kotinu. Gummi skrapp heim til Íslands í dag og kemur ekki aftur fyrr en á miðvikudaginn. Ég hugsa að ég ráði nú alveg við örlitla einveru þó að ég vilji fá drenginn heim aftur sem fyrst. Það er nú samt svoltið skrýtið að vera ein hérna, hef ekki lent í því áður lengur en í fáeina klukkutíma. Það vill nú reyndar svo skemmtilega til að Ernir og Ingibjörg voru að flytja í hverfið í gær, þannig að það er nú ekki svo langt að fara ef mér skildi fara að leiðast einveran mjög mikið. Við Gummi fórum einmitt til þeirra í gær að hjálpa til við innfluttninginn. Það var nú svo sem ekki mikil hjálp í mér, ég gat lyft litlu léttu kössunum og tekið pappírinn utanaf leirtauinu. Annars var ég bara þarna til að veita móralskan stuðning.... Mjög skondið samt að koma inn í nýju íbúðina þeirra þegar hún var alveg tóm, hún er nebblilega nákvæmlega eins og okkar. Fannst eiginlega eins og ég væri heima hjá mér, bara búið að taka allt dótið út.
Allavegana þá er planið á þessu heimili að gera bara sem minnst næstu daga. Ætla að hafa tærnar upp í loft milli þess sem ég ætla að þykjast vera að læra. Ég er búin að lofa Guðmundi því að vera ekki alein á ferð seint á kvöldin í miðbæ Stokkhólms, þannig að ég mun líklegast hafa það huggó með sjónvarpinu og risa nammidallinum sem ég fjárfesti í, allavegana í kvöld....
Skrifað 5:10 e.h. af Sveinbjörgu
|